پاگانی
شعبه مرکزی | ، ایتالیا |
---|---|
محصولات | خودروهای اسپرت و سوپراسپرت |
پاگانی (به ایتالیایی: Pagani Automobili) یک شرکت خودروساز ایتالیایی است که در زمینهٔ تولید خودروهای اسپرت و فیبر کربن فعالیت میکند. این شرکت در سال ۱۹۹۲ توسط هوراسیو پاگانی در شهر در نزدیکی مودنا ایتالیا بنیان گذاشته شد.
شرکت پاگانی تولید بسیار محدودی دارد، آنچنانکه از سال ۱۹۹۲ تا ۲۰۰۹ تنها ۱۰۶ دستگاه از انواع زوندا عرضه کردهاست. این شرکت رابطهٔ نزدیکی با گروه دایملر آ گ بهویژه با شرکت مرسدس آامجی دارد.[۱]
تاریخچه
(زاده ۱۹۶۰ آرژانتین) اواخر دهه هشتاد میلادی از مدیریت بخش مواد کامپوزیتهای شرکت لامبورگینی استعفا داد و شرکت پاگانی را در زمینه تولید کامپوزیت تأسیس کرد. پاگانی پس از مدتی همکاری با لامبورگینی، تصمیم به تولید خودرو گرفت و پروژهای با عنوان C8 را آغاز کرد.
این خودرو پس از چند تغییر نام، تست موفقی را پشت سر گذاشت که موجب همکاری مرسدس بنز در تأمین موتور ۱۲ سیلندر خودرو شد. سرانجام تولید نخستین خودروی شرکت با نام زوندا سی ۱۲ (Zonda C12) از سال ۱۹۹۹ آغاز شد.
پاگانی تولید مواد کامپوزیت بهویژه فیبر کربن را همچنان ادامه میدهد.
پاگانی زوندا
زوندا اولین مدل شرکت پاگانی به شمار میرود که دارای موتور ۱۲ سیلندر در وسط است. این موتورها را شرکت مرسدس آامجی تولید میکند. جدیدترین محصول این کمپانی خودرویی است با نام Huayra.
فرمول یک
فرمول یک (در زبان انگلیسی: Formula One) که به اختصار «F1» نوشته میشود، همچنین به «مسابقات اتومبیلرانی جایزه بزرگ» نیز مشهور است. فدراسیون بینالمللی اتومبیلرانی (FIA)، سازماندهی ورزشهای اتومبیلرانی و را برعهده دارد.
زمانی که فرانسویها در سال 1906 اولین گرندپری را برگزارکردند، فکرش را نمیکردند که به مسابقه بزرگی تبدیل شود. اولین مسابقه 32 خودرو را در برمیگرفت که در مسیری به مسافت 104 کیلومتر در نزدیکی لمانس برگزار شد و دو روز به طول انجامید. خودروی برنده یک رنو تحت هدایت فرنس سیز مجارستانی بود که سرعت متوسطی برابر 100 کیلومتر در ساعت داشت.
از آن شروع ساده، فرمول یک متولد شد و با گذر زمان در این سالها به یکی از پرطرفدارترین ورزشهای دنیا تبدیل شده است. این ورزش میلیونها طرفدار و تعداد بسیار زیادی از اسپانسرها را به خود جذبکرده و قهرمانانی را معرفی میکند که، بهمانند مدال آوران المپیکی هستند. اما چرا؟ به این دلیل که فرمول یک خواسته ما برای رسیدن به نهایت تکنولوژی و لذتبردن را ارضا میکند و میتوان آن را تجربهای از سفرهای پرسرعت قلمداد کرد.
فرمول یک به کلاسی از خودروها گفته میشود که تک نفره و به اصطلاح "چرخ-باز" هستند. "چرخ-باز" به خودروهایی گفته میشود که تایرهای خودرو از بدنه جدا و خارج از آن هستند، برخلاف خودروهای معمولی که تایرها زیر سپر قرار گرفتهاند. فرمول 1 گل سرسبد رقابتهای اتومبیلرانی است و معرفیکننده بهترین رانندهها و پیشرفتهترین ماشینها و تکنولوژیها است. قهرمانشدن در رقابتهای فرمول یک، یعنی شما بهترین بهترینها در بین رانندگان دنیا هستید. اما رسیدن به این قهرمانی و رانندگی در این رقاب به سادگی بهدست نمیآید. رانندههای امروزی قبل از رانندگی در بهترین مسابقه اتومبیلرانی برای سالیان به رقابت میپردازند و کسب تجربه میکنند.مقصود از لفظ «فرمول» مجموعهای از مقررات و قوانین است که تمامی شرکتکنندگان و خودروها باید از آن متابعت کنند. فصل قهرمانی فرمول یک جهان از مجموعهای از مسابقات، که به مشهور است تشکیل شده، که معمولاً در ، و در معدودی موارد در جادههای بسته شهری برگزار میشود. نتایج تمامی مسابقات جمع بسته میشود تا دو فهرست قهرمانان فرمول یک جهان در هر سال، یکی در بخش و دیگری در بخش مشخص شود. این مسابقات یک رویداد مهم تلویزیونی است که میلیونها نفر از بیش از ۲۰۰ کشور جهان آن را بصورت زنده تماشا میکنند. خودروها با سرعتی تا ۳۵۰ کیلومتر در ساعت (حدود ۲۲۰ مایل در ساعت) با هم مسابقه میدهند.
مقررات این مسابقات شامل شماری محدودیتها و شرایطی است که خودروها باید از آن متابعت کنند. از جمله مواردی که این مقررات به خاطر آن تدوین شده، میتوان به کنترل ایمنی سرعتهای فزاینده اشاره کرد. از سال ۲۰۰۶ موتور درونسوز به موتورهای ۴/۲ لیتر است (که حدود ۸۰۰ اسب بخار قدرت و در حدود ۱۹۰۰۰ دور در دقیقه (رمپ) تولید میکند. عملکرد خودروها تا حدود زیادی به الکترونیک، آیرودینامیک، چرخها بستگی دارد.
مسابقات فرمول یک در طول تاریخ تحولات و تغییرات بسیاری را شاهد بودهاست. در طول سالهای متوالی موتورهای بسیاری به کار گرفته شده است؛ موتورهای لیتر متفاوت است. حداکثر قدرتی که در طول تاریخچه مسابقات به دست آمده ۱۲۰۰ اسب بخار در در دهه ۱۹۸۰ بودهاست.
قاره اروپا دارای طرفداران بسیاری از مسابقات فرمول یک و بازار اصلی آن است. با این وجود، در سرتاسر جهان برگزار شده، و با برگزاری مسابقات جدید در بحرین، جمهوری خلق چین، مالزیو ترکیه، کره جنوبی و هند دامنه این مسابقات در حال گسترش است.
مسابقات فرمول یک در مقام گرانترین ورزش جهان، دارای تأثیرات اقتصادی چشمگیری است و نزاعهای مالی و سیاسی آن نیز کاملاً مشهود است. جایگاه و محبوبیت بالای این ورزش آن را تبدیل به یک محیط آشکار تجاری کرده، که این امر منجر به سرمایهگذاریهای چشمگیری توسط حامیان مالی و تبدیل این سرمایهگذاریها به بودجههای عظیم برای شدهاست.
دفتر مرکزی فدراسیون بینالمللی اتومبیلرانی (FIA) در شهر کنکورد، پاریس واقع است. این فدراسیون مسئولیت نظارت بر این مسابقات را برعهده دارد. رئیس کنونی این فدراسیون است. حقوق تجاری فرمول یک در ، که اکنون مالکیت آن در اختیار است، سپرده شدهاست.
استون مارتین
استون مارتین، (به انگلیسی: Aston Martin) شرکت بریتانیایی تولیدکنندهٔ خودروهای اسپورت است، که در سال ۱۹۱۳ توسط رابرت بمفورد و لیونل مارتین تاسیس شد.
از سال ۱۹۹۴ تا ۲۰۰۷ استون مارتین بخشی از گروه پرمیر اتوموتیو، بهشمار میآمد، که خود زیرمجموعهای از شرکت فورد محسوب میشد. در ۱۲ مارس ۲۰۰۷در پی انعقاد قراردادی به ارزش ۴۷۹ میلیون پوند، استون مارتین به کنسرسیومی انگلیسی، که توسط دیوید ریچاردز از شرکت پرو درایوز اداره میشد، واگذار گردید.[۶]
اما شرکت فورد ۴۰ میلیون پوند از سهام استون مارتین که معادل ۱۰٪ درصد از کل سهام آن است، را حفظ کرد. با احتساب این مبلغ، ارزش کل شرکت در سال ۲۰۰۷ معادل ۹۲۵ میلیون دلار برآورد میشود.[۷]
محتویات
تاریخچه
استون مارتین در سال ۱۹۱۳ توسط لیونل مارتین و رابرت بمفورد تاسیس شد.[۸] این دو نفر در همکاری با هم تحت عنوان بمفورد و مارتین، به فروش ماشینهایی که توسط کمپانی سینگر از منطقهای در کالو استریت، لندن اقدام کردند. همچنین آنها در این منطقه خودروهای جیدبلیوکی و کالتروپ را سرویس مینمودند.[۹]
مارتین در مسابقهٔ ویژهای در آستون هیل، در منطقهای نزدیک آستون کلینتون شرکت کرد، سپس این دو نفر تصمیم به ساخت خودوی خود گرفتند. نخستین ماشینی که تحت عنوان استون مارتین تولید شد، توسط مارتین طراحی شده بود. این خودرو از قرار دادن یک موتور چهار سیلندر کاونتری سیمپلکس، بر روی اتاق یک ایزوتا فرانچینی مدل ۱۹۰۸ تشکیل شده بود.[۱۰][۱۱]
این دو نفر مالکیت مناطقی را در هنیکر واقع در کنزینگتون بدست آوردند و موفق شدند اولین اتومبیل خود را در مارس ۱۹۱۵ تولید کنند. اما بدلیل گسترش جنگ جهانی اول پروسهٔ تولید این خودرو هرگز آغاز نشد و مارتین به نیروی دریایی پیوست، بمفورد نیز به ارتش بریتانیا ملحق شد. تمام تجهیزات این کارخانه نیز به یک شرکت هواپیماسازی انگلیسی تحت عنوان ساپویت فروخته شد.
از سال ۱۹۹۴ تا ۲۰۰۷ استون مارتین بخشی از شرکت خودروسازی فورد بود، که در سال ۲۰۰۰ به عنوان بخشی از کارخانه گروه اتوموتیو پرمیر محسوب شد. در ۱۲ مارس ۲۰۰۷ این شرکت به قیمتی معادل ۴۷۹ میلیون یورو به وسیلهٔ یک شرکت مشارکتی خریداری شد. این شرکت توسط دیوید ریچارد مدیریت میشد. همچنین شرکتهای کویتی سرمایهگذاری دار و سرمایهگذاری ادیم، همچنین بازرگان آمریکایی؛ جان سیندرز در این شرکت سرمایهگذاری کردند. شرکت فورد با سرمایه ۷۷ میلیون دلار مالکیت شرکت استون مارتین را حفظ کرد.
-
۱۹۵۰–۱۹۵۷ آستون مارتین دیبی۲ و بعدها آستون مارتین دیبی۲/۴
-
۱۹۵۷–۱۹۵۹ آستون مارتین دیبی مارک سه
-
۱۹۵۸–۱۹۶۳ Aston Martinآستون مارتین دیبی۴/جیتی
-
۱۹۶۱–۱۹۶۳ آستون مارتین دیبی۴ جیتی زاگاتو
-
۱۹۶۳–۱۹۶۵ آستون مارتین دیبی۵
-
۱۹۶۵–۱۹۷۱ آستون مارتین دیبی۶
-
۱۹۶۷–۱۹۸۹ آستون مارتین دیبیاس و بعدها آستون مارتین وی۸
-
۱۹۸۶–۱۹۹۰ آستون مارتین V۸ زاگاتو
-
۱۹۸۹–۲۰۰۰ آستون مارتین وی۸ ونیج
-
۱۹۹۳–۲۰۰۳ آستون مارتین دیبی۷/آستون مارتین ونتیج
-
۲۰۰۲–۲۰۰۳ آستون مارتین دیبی۷ زاگاتو (کوپه/رودستر)
-
۲۰۰۲–۲۰۰۴ آستون مارتین دیبی ایآر۱ (رودستر)
-
۲۰۰۱–۲۰۰۷ آستون مارتین ونکوئیچ
-
۲۰۰۳–تاکنون آستون مارتین دیبی۹ (کوپه/وولانته)
-
۲۰۰۵–تاکنون آستون مارتین ونتیج وی۱۲
-
۲۰۰۹–۲۰۱۲ آستون مارتین یک-۷۷
-
۲۰۱۰–تاکنون آستون مارتین رپید
-
۲۰۱۲–تاکنون آستون مارتین ونکوئیچ
-
بوگاتی ویرون
بوگاتی ویرون در نمایشگاه ماشین ۲۰۰۹ بارسلونا |
|
تاریخ تولید | ۲۰۰۵ تاکنون |
---|---|
جعبه دنده | ۷ دنده خطی دیاسجی |
موتور | ۱۶ سیلندر ۸ لیتر |
جعبه دنده | ۷ دنده خطی دیاسجی |
وزن | ۱۸۸۸ کیلوگرم |
بوگاتی ویرون ایبی ۱۶٫۴ (به انگلیسی: Bugatti Veyron EB 16.4) یک خودروی گرن توریسمو موتور وسط است. ویرون سوپر اسپورت با سرعت ۴۳۱٫۰۷۲ کیلومتر در ساعت سریعترین خودروی جهان استو حداکثر سرعت نوع ساده آن ۴۰۸٫۴۷ کیلومتر در ساعت میباشد. این خودرو توسطفولکس واگن طراحی و بوسیله شرکت بوگاتی در فرانسه تولید میشود. نام ویرون از که قهرمان مسابقه ۲۴ ساعته مردان در سال ۱۹۹۳ با ماشین بوگاتی بود، گرفته شده است. این خودرو به عنوان خودروی منتخب دهه گذشته برنامه مشهور تخت گاز برگزیده شد. در حال حاضر فقط 50 دستگاه از هر نسخه خودرو ساخته شده است. سرعت ویرون سوپر اسپرت به حدی زیاد است که توانایی مسابقه دادن با یک هواپیمای ملخی را دارد.
بوگاتی
صنعت | صنعت خودروسازی |
---|---|
بنیانگذاری | ۱۹۰۹ |
بنیانگذاران | اتوره بوگاتی |
انحلال | ۱۹۶۳ |
دیگر شعبه(ها) | آلزاس، فرانسه |
محدوده خدمات | جهانی |
محصولات | خودرو |
سود خالص | ▲ ۱۲۰ $ میلیون دلار (۲۰۰۸) |
مالک(ها) | گروه فولکسواگن |
وبگاه | bugatti.com |
بوگاتی، (به انگلیسی: Bugatti) شرکت خودروسازی فرانسوی با عملکرد بالا است، که در سال ۱۹۰۹ در شهر آلزاس، توسط یک طراح و صنعتگر ایتالیایی به ناماتوره بوگاتی و به منظور تولید خودروهای سفارشی و خاص تاسیس شد.
اتوره بوگاتی از خانوادهای هنرمند بود، که خودش نیز هم در زمینه هنر و هم در زمینه طراحی صنعتی فعالیت مینمود، همچنین وی بهعلت پیروزیهایی که در مسابقات اتومبیلرانی بدست آورده بود نیز، مشهور بود.
با شروع جنگ جهانی دوم این شرکت نیز مانند بسیاری دیگر از شرکتهای همدوره خود، با افت تولید مواجه شد. تا سال ۱۹۴۷ که اتوره بوگاتی درگذشت، این کمپانی بیش از ۸٫۰۰۰ خودرو تولید کرده بود. در ابتدای دهه ۱۹۵۰ بوگاتی آخرین مدل خود را تولید نمود و در سال ۱۹۶۳ عملأ تولید این شرکت، متوقف گردید.
در دهه ۱۹۹۰ کارخانه بوگاتی با سرمایه یک کارآفرین ایتالیایی برای تولید محدود خودروهای اسپورت، بار دیگر راهاندازی شد. شرکت بوگاتی در سال ۱۹۹۸ توسطگروه فولکسواگن خریداری شد و امروزه تحت مدیریت این کمپانی آلمانی، فعالیت مینماید.
محتویات
تاریخچه
اتوره بوگاتی در اواخر قرن نوزدهم در میلان زاده شد. در سالهای پایانی قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم تلاش بسیاری برای ساخت اتومبیل کرد. ابتدا خودرویی با دو سیلندر ساخت، که با آن موفق شد، در یک مسابقه اتومبیلرانی برنده شود، این اتفاق انگیزههای او را چنان افزایش داد، که تنها دو سال بعد، خودرویی با چهار سیلندر ساخت.
باتوجه به ماهیت هنری خانواده بوگاتی (پدرش کارلو بوگاتی (۱۸۵۶-۱۹۴۰) طراح مبلمان و جواهرات بود) اتوره نیز در هر دو زمینه طراحی و تولید صنعتی دارای تخصص بود. او بهعنوان طراح برای چندین شرکت کار کرد و سرانجام به دلیل طراحی و ساخت خودرویی کوچک، با موتور چهار سیلندر و حجم ۱۲۰۸ سیسی مشهور شد.
در مرحله بعد، بوگاتی خودرویی کوچک با موتور ۸۵۵ سیسی ساخت، که توسط شرکت پژو خریداری شد. همچنین در سال ۱۹۱۳ خودرویی با موتور ۵۰۰۰ سیسی تولید کرد. با وجود اینکه از آن مدل فقط ۳ نمونه ساخته شد؛ اما همین طرح، راهگشای ساخت موتورهای سه سوپاپ نوع بوگاتی ۳۷ در دهه ۱۹۲۰ گردید.
یکی دیگر از تولیدات این شرکت بوگاتی تیپ ۱۳ بود، که تا جنگ جهانی اول تولید آن ادامه داشت. در طول جنگ، بوگاتی به تولیدات نظامی متمایل شد. از سال ۱۹۱۳ بوگاتی، رویای ساخت اتومبیلی را در سر میپروراند، که با آن بتواند دنیا را تسخیر کند. رویای او در سال ۱۹۲۶ با مدل بوگاتی رویال به حقیقت پیوست.
بوگاتی در سال ۱۹۲۲ با مدل ۸ سیلند و ۲۰۰۰ سیسی به نام بوگاتی تیپ ۳۰ در بازار فروش اتومبیل موفقیت چشمگیری بدست آورد. در همان سال بوگاتی تیپ ۳۵ ساخته شد. اما بهعلت عدم تواناییهای لازم برای شرکت در مسابقات، این خودرو به افراد غیرحرفهای فروخته شد.
در فاصله بین دو جنگ جهانی بوگاتی تیپ ۳۰ موفقترین اتومبیل مسابقهای بوگاتی بود و تا سال ۱۹۲۶ موفق به پیروزی در ۱۲ مسابقه شد. بوگاتی تیپ ۳۷ با موتوری ۱۵۰۰ سیسی برای افرادی ساخته شد، که توانایی خرید بوگاتی تیپ ۳۵ را نداشتند.
بعد از آن بوگاتی تیپ ۴۰ با بازدهی مناسب و قیمتی قابل قبول که بسیاری از مردم توانایی خرید آنرا داشتند، به بازار عرضه شد. این خودرو با قدرت ۳۰۰ اسب بخار، بسیار مهیج بود، ولی فقط ۶ نمونه از آن ساخته شد، که تنها ۳ دستگاه از آن بهفروش رسید و بقیه نزد خانواده بوگاتی باقی ماند.
اتوره بوگاتی بعدها به علت مشکلات مالی، ناچار به مهاجرت به پاریس شد و در آنجا به طراحی هواپیما و کشتی پرداخت. ولی پسرش جین در کارخانه واقع در مولشیم باقی مانده و راه پدر را ادامه داد.
جین بوگاتی در ابتدای ورود خود به کارخانه بوگاتی تیپ ۵۷ دارای موتور ۸ سیلندر ۳۳۰۰ سیسی را تولید و در سال ۱۹۳۴ به بازار عرضه کرد. در سال ۱۹۳۹ تعداد ۶۸۳ دستگاه از این خودرو ساخته شد. جین بوگاتی در ماه اوت سال ۱۹۳۹ دقیقا قبل از شروع جنگ جهانی دوم، هنگام آزمایش یک اتومبیل مسابقهای در گذشت، پس از آن کارخانه مولشیم بار دیگر مشغول ساخت وسایل نقلیه جنگی شد. اتوره بوگاتی به بوردو منتقل و مشغول فعالیت بر روی چند پروژه شد. با کمک پسر کوچکترش رولند بوگاتی تیپ ۷۳ با موتور ۱۵۰۰ سیسی را ساخت. اگر چه تا زمان مرگش در ماه اوت سال ۱۹۴۷ فقط تعداد اندکی از این اتومبیل تولید شد.
لامبورگینی اونتادور
اونتادورلامبرگینی اونتادور در سال ۲۰۱۱ توسط اشتفان وینکلمن رئیس کمپانی لامبورگینی رونمایی شد این ماشین که قدرتی برابر ۶۹۱ اسب بخار و حداکثر سرعتی برابر ۳۵۰(بعداً در تستهای یک مجله اینگلیسی به ۳۷۰ هم رسید) و ۰-۱۰۰ برابر ۲٫۹ ثانیه دارد اونتادور جانشین مورسیه لاگو است
لامبورگینی Aventador LP 700–4 یک اتوموبیل اسپرت دو در ، دو صندلی است که 6 ماه بعد از پرده برداری ابتدایی در [Bolognese] ، در تاریخ 28 فوریه سال 2011 در نمایشگاه ژنو به صورت عمومی معرفی گردید.
لامبورگینی
لامبورگینی شرکتی ایتالیایی و سازنده خودروهای اسپورت میباشد. دفتر مرکزی این شرکت در دهکدهای کوچک به نام در نزدیکی بولونیا در کشور ایتالیا قرار دارد.
تاریخچه
این شرکت در سال ۱۹۶۳ توسط فروچیو لامبورگینی که دارنده یک کارخانه تراکتور سازی موفق بود، تاسیس شد. که البته فروچیو لامبورگینی از انجا تصمیم به تغیر سیاست خود داد که جعبه دنده فراری ۲۵۰ کالیفورنیا وی دچار مشکلی در بخش گیریبکس و کلاچ میشود که این مشکل رابه انزو فراری اطلاع میدهد اما در عوض با نامهٔ زشت فراری مواجه میشود که در ان به فروچیو حرفهای ناسزایی گفته شده بود و بعد از آن فروچیو تصمیم به ساخت ماشینهای سوپر اسپورت گرفت. لامبورگینی در سال ۱۹۹۸ توسط شرکت آلمانی آئودی خریداری شد. آئودی، تابع و زیرمجموعهای از شرکت فولکس واگن میباشد.[۱][۲] فروش لامبورگینی در سال ۲۰۱۱ بالغ بر ۱۷۱۱ دستگاه بوده است.
بنیانگذاری | ۱۹۶۳ توسط فروکسیو لامبورگینی |
---|---|
موقعیت | ، ایتالیا |
افراد مهم | رئیس هیئت مدیره |
محصولات | اتومبیل |
شرکتهای وابسته | آئودی |
چای
چای نام یک گیاه و نوشیدنی ساخته شده از این گیاه است.
چای واژهای است چینی که در چین و شمال هندوستان به کار میرود و تقریباً با همان تلفظ وارد زبان فارسی شدهاست.
نام این گیاه در گویش چینی جنوبی چای و در گویش چینی شمالی به صورت تِی تلفظ میشد و هردو تلفظی از یک واژه یگانه در چینی قدیم هستند. مردم اروپای غربی نام این گیاه را از چینیان شمالی و مردم خاورمیانه و شمال آفریقا نام آن را از چینیان جنوبی آموختند.
نوشیدنی چای با دم کردن برگها، جوانهها یا شاخههای فرآوری شده بوته چای گونه Camellia sinensis به مدت چند دقیقه درآب داغ درست میشود. فرآوری آن میتواند شامل اکسیداسیون، حرارت دهی، خشکسازی و افزودن گیاهان، گلها، چاشنیها و میوههای دیگر به آن باشد.
چای یک منبع طبیعی از کافئین، تئوفیلین، تیانین و آنتی اکسیدانها است، اما تقریباً بدون چربی، کربوهیدراتها، یا پروتئین. آن دارای طعمی مطلوب است که کمی تلخ و گس میباشد.
بابونه
بابونه، گیاهی است یکساله، معطر و به ارتفاع ۲۰ تا ۴۰ سانتیمتر که بصورت خودرو در مزارع و کنار جادهها میروید. ساقه آن دارای انشعاباتی است و برگهای آن بریدگیهای باریک و دراز با ظاهر برگچه مانند دارد.قسمت مورد استفاده این گیاه، کاپیتولهای آن است که در فاصله ماههای اردیبهشت تامهر ماه، آن را از ساقه جدا میکنند.
تاریخچه
نام لاتین بابونه camomille از کلمات یونانی khamai و malon به معنی گلهای کوچک با بوی سیب گرفته شده است. درمیان انواع گوناگون بابونه نوع بابونه رومی شهرت بیشتری دارد.نام علمی این گیاه Chamaemelum nobile است. بابونه گیاهی است دائمی و کوچک، به ارتفاع تقریبا ۳۰ سانتیمتر، دارای بویی معطر که در چمن زارها و زمین های شنی می روید. ساقه آن به رنگ سبز مایل به سفید، برگ های آن کوچک متناوب و دارای بریدگی های باریک، نامنظم و پوشیده از کرک است. گل های آن مجتمع در یک طبق که به طور منفرد در انتهای ساقه گل دهنده در تابستان ظاهر می شود. در هر طبق، گل های سفید در اطراف و گل های زرد در قسمت وسط قرار دارند.
ترکیبات شیمیایی=
کاپیتولهای این گیاه دارای اسانس هستند. این اسانس در حالت تازه دارای رنگ آبی تیرهاست که مربوط به وجود مادهای به نام آزولن میباشد و تدریجاً با تأثیر هوا و نور رنگ آن سبز و قهوهای میشود. این اسانس دارای سزکوئی ترپنهای b و g و همچنین ماتریکارین (Matricarine) میباشد.
موارد مصرف در زیبایی=
استفاده از بابونه در زیبایی به اندازه قدمت به کارگیری آن در عطاریها سابقه دارد. خواص آن به خصوص برای پوستهای شکننده و حساس در مقابل تغییرات جوی مفید است. امروزه در صنعت لوازم آرایش آن را به تنهایی یا همراه با گیاهان دیگری از قبیل اکلیل کوهی، خلنگ و بنفشه به کار میگیرند. دم کرده ساده بابونه در استعمال خارجی روی پوست صورت برای حفاظت از پوست بهترین تاثیرها را دارد. شامپوی همراه با بابونه اندکی رنگ مو را روشن میگرداند.بابونه در کنار زیزفون و نعناع در برخی از کشورها بیشترین مصرف را در صنعت داروسازی دارد.
محل رویش=
این گیاه در آذربایجان، فارس قیروکارزین غربی اندیمشک) و خوزستان (ایذه، هفت گل، شوشتر ، رامهرمز ) اطراف تهران و دماوند و همچنن در جنگل فندقلو نمين میروید. بعضی از گونههای دیگر بابونه در نواحی مختلف اروپا میروید.
آستون مارتین یک-۷۷
آستون مارتین یک-۷۷ (Aston Martin One-۷۷) یک خودروی کوپه دو در می باشد که توسط شرکت آستون مارتین ساخته شده است.
برای اولین بار در نمایشگاه خودرو پاریس در سال 2008 به نمایش در آمد، اگرچه تقریبا تمامی قسمت های خودرو توسط پارچه پوشانده شده بود. در سال 2009 در نمایشگاه خودرو ژنو اولین باری بود که به طور کامل رونمایی شد.
تنها تعداد محدود 77 عدد (بنابر نام خودرو) از این خودرو تولید شده است که تحویل آنها از ماه اکتبر 2010 آغاز گشته است.
طراحی آن خودروهای موتور جلو-محور عقب بوده است. سیستم جعبهدندهٔ آن ۶ دنده به صورت دستی است.
.: Weblog Themes By Pichak :.